Boven: Manfred Manhoef (2e van rechts) staat als "Surinaams kampioen"
tussen de deelnemers aan het Europees Kampioenschap voor
beroepsrijders 2016 in Berlijn.
In het blad "Draf&Resport" nr. 1 uit 2020 stond onderstaand In Memoriam.
Titel "Manfred Manhoef overleden "
door Hans Sinnige
In ons vorige nummer vroegen we de vrienden en bekenden van Manfred Manhoef om hem tijdens de feestdagen een groet te sturen in het hospice waarin hij op dat moment verbleef. Op de dag dat de meeste mensen dat lazen overleed hij. Manfred was al wat langer
ziek, hij werd 75 jaar.
Manfred was in alle opzichten een bijzonder mens. Hij was joviaal, had veel gevoel voor humor en hij stond middenin het leven en in de sport. Dat laatste was best bijzonder, want niet veel geboren Surinamers 'bekeren' zich tot de drafsport. Manfred wel, hij was eigenaar van dravers, hij was vaak op stal bij Rob van Toor en hij reed ook jarenlang zelf in de koers. Daarbij droeg hij een gouden helm. "Want ik ben de Kampioen van Suriname, elk jaar weer", vertelde hij schaterlachend als iemand hem daarnaar vroeg.
In 2016, toen Manfred niet meer reed in de koers maar de sport nog wel op de voet volgde, was hij in Berlijn toen daar het Europees Kampioenschap voor beroepsrijders werd gehouden. Een week eerder belde hij mij op, met een bijzonder verzoek. Hij zou heel graag op de foto willen met alle kampioenen die aan het toernooi deelnamen. Was dat mogelijk? De heren hadden het vermoedelijk gedaan als het ze gevraagd was, maar spontaan werd een heel ander idee geboren. Ik vroeg Manfred om zijn rijderskleuren en gouden helm mee te nemen, wat we daarmee zouden doen vertelde ik toen nog niet. Op de dag van de open ingsceremonie verzamelden de deelnemende rijders zich bij een koets om vanaf het stalterrein naar de winnaarsring te worden gereden. Er stonden niet zoals iedereen verwachtte 12, maar 13 rijders. Toegevoegd was de zichtbaar genietende Kampioen van Suriname, die door de mannen om hem heen uiteraard niet als zodanig werd herkend. Maar goud is goud, en de Europese kampioenen accepteerden het meteen. Ze werden een voor een aan het publiek voorgesteld, ook Manfred, en aansluitend kregen ze alle 13 een schaar om ter opening van het toernooi een lint door te knippen. Manfred deed dat, zoals te zien is op de foto, breed grijnzend en schouder aan schouder met Bjorn Goop. Aan deze dag denk ik regelmatig terug en Manfred, zo zei hij de laatste dagen tegen de vrienden die bij hem op bezoek kwamen, ook. Hij was een bijzonder mens en iedereen die hem gekend heeft zal hem missen, maar zal hem nooit vergeten. Afgelopen zaterdag werd er op Surinaamsse wijze, met aansluitend een feest, afscheid genomen van Manfred. De nabestaanden wensen we heel veel sterkte.
(einde artikel uit 2020)
Boven: Cor Riebrand met Manfred Manhoef op Duindigt d.d. 26 mei 1991.
Met zijn buis in de kleuren van de Surinaamse vlag.
Boven: Manfred Manhoef heeft gewonnen in Wolvega.
Boven: Manfred Manhoef en trainer Rob van Toor
bij de stallen op Duindigt.
|
